Gezgin'in fırtınası atmosferde yayılırken girdaplar halinde aşağı iniyordu ruhu. Bir türlü merkezine çekilemeyen, andaki varlığında durulamayan bir savrulmuşluk gibi hissediyordu kendisini. Sanki merkezine çekilse o merkez o kadar yoğunlaşacaktı ki belki de kendi içine çökecekti aynı bir kara delik gibi. Bu yüzden mi çekilemiyordu diye düşündü. Merkezine çekildiğinde yanına yaklaşılamayacak yoğun mu yoğun, geçirimsiz bir kayaya dönüşeceğinden mi korkuyordu? Doğası bir kayaya dönüşmesine izin verebilir miydi ki?Yalnızlık çekincesi miydi onu engelleyen yoksa? Ruhunun yayılmasına ve dağılmasına izin verdi. Ani bir hareket belki ivmeyi arttırıp kendine bir darbe vurmasını sağlayabilirdi ama dersini almıştı Gezgin bu sefer. Acele etmeyecekti. Yavaş yavaş, kendine zaman tanıyarak, denizin kıyıya vuran dalgalarının tekrar bütüne çekilmesi gibi çekilecekti kendi içine. Belki böylece başarırdı merkezinde yoğunlaşmayı ve öğrenirdi olduğu kişiden korkmamayı. C.
Dünya'da Yaşamak- Hayata dair şiirler, hikayeler ve gerçekler