Ana içeriğe atla

sonunda aydınlık var

"gılgamış,akrep-insan'ın dediğini yaptı;
ormanda güneşin yoluna girdi,
güneşin doğduğu dağa doğru.daha bir fersah yol gitmişti ki,
etrafını saran karanlık koyulaştı. bir ışık yoktu
gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
iki fersah yol gitti,ama karanlık arttı.
bir ışık yoktu.gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
üç fersah yol gitti,karanlıkta arttì.
bir ışık yoktu, gılgamış önünü arkasını göremiyordu. 
dört fersah yol gitti,karanlık daha da arttı. 
bir ışık yoktu,gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
beş fersah yol gitti karanlık arttıkça artı.
bir ışık yoktu.gıgamış önünü arkasını göremiyordu.
altı fersah yol gitti.karanlık arttı yine;ne önünü ne arkasını göremiyordu.
yedi fersah yol gitti.karanlık daha da arttı.
artık önünü arkasını göremiyordu.
sekizinci fersahı geçince aklayıp inlemeye başladı.ne önü ne arkası görünmüyordu.
dokuzuncu fersahtan sonra güney ruzgarının serinliği çarptı yüzüne;ama karanlık yoğun ve derindi.ne önü ne arkası görünüyordu.
onuncu fersahtan sonra yolun sonuna gelmişti.
onbirinci fersahtan sonra;sabahın ilk ışıkları görünmeye başladı.
ve onikinci fersahtan sonra,
güneş ışıkları bir sel gibi akmaya başladı."

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gizemli Orman

Boya boya Kalemler bitene Sen tükenene kadar boya Kuşlar Yusufçuk Ejderha Sarayı Yasak Ağaç Kraliyet Bahçesinde Tavşan Efendi'nin sıradan bir günü C.

ölüm-hayat-döngü

Bir keresinde öldüm ben. Biliyor musun Fark etmedi kimse. Tabutumu kaldırmadılar. Dua okunmadı hiç benim için. Helvam yenip Hikayelerim anlatılmadı. Oysa pek de çok hatırlanası, Paylaştığım anılar vardı insanlarla. Sandılar ki Yaşıyorum hala. Yüzüme baktılar; Görmediler ruhumu Ama fark etmediler de nerede. Kendi tabutuna saklanmış kendi içinde. Kendi karanlığına sığınmış. Sandılar ki Üzgünüm sadece Bir süre sonra onu da unuttular Kanıksandı yeni halim. Dolaşıyordum hala yaşayanlar arasında ve Sanıyorlardı ki yaşıyorum hala. Yürüyordum ya ondan. Ben de kanıksadım kendimi. Sandım ki yaşam böyle olur. Çünki baktım baktım Ayniyet herkeste. Herkes yürüyor ama Kimsenin ruhu görünmüyor. Ölülerin arasında bir ölü daha olmuş ne fark eder... Sonra acı geldi tekrar. Acı gelince anlar insan Hala yaşıyorsun. Ölülerin canı acımaz çünki. Yanılmışım... Şaşırdım. Nefes aldım tekrar. Ben yürürken-düşünürken Tabutum okyanusa karışmış Kapağını da biri açıvermiş A...

Cevap

Beklemediğin anda cevap verir yıldızlar Uyumak üzeresindir Binlerce kelime dolar zihnine Kurtulmak istersin Diretir kelimeler... İlla duyulacak sesleri. Zihninin içinde bir çığlık Dinle beni! Gözlerin açılır Uyku nereye gitti bilinmez Huzursuz huzursuz kıpırdanırsın yatakta Ucu gelmez tren misali Birbirini kovalar düşünceler. Bir an gelir Durursun, Durur Dünya, Dönmez artık senin için. İçin geçmiş yorgunluktan. Ertesi sabah yazasın gelir her şeye rağmen Ama kelimeler parlak değildir artık eskisi gibi Gökyüzünden kayıp gitmiş kuyruklu yıldız  İzi kalmış sadece geride... C.