sonunda aydınlık var

"gılgamış,akrep-insan'ın dediğini yaptı;
ormanda güneşin yoluna girdi,
güneşin doğduğu dağa doğru.daha bir fersah yol gitmişti ki,
etrafını saran karanlık koyulaştı. bir ışık yoktu
gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
iki fersah yol gitti,ama karanlık arttı.
bir ışık yoktu.gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
üç fersah yol gitti,karanlıkta arttì.
bir ışık yoktu, gılgamış önünü arkasını göremiyordu. 
dört fersah yol gitti,karanlık daha da arttı. 
bir ışık yoktu,gılgamış önünü arkasını göremiyordu.
beş fersah yol gitti karanlık arttıkça artı.
bir ışık yoktu.gıgamış önünü arkasını göremiyordu.
altı fersah yol gitti.karanlık arttı yine;ne önünü ne arkasını göremiyordu.
yedi fersah yol gitti.karanlık daha da arttı.
artık önünü arkasını göremiyordu.
sekizinci fersahı geçince aklayıp inlemeye başladı.ne önü ne arkası görünmüyordu.
dokuzuncu fersahtan sonra güney ruzgarının serinliği çarptı yüzüne;ama karanlık yoğun ve derindi.ne önü ne arkası görünüyordu.
onuncu fersahtan sonra yolun sonuna gelmişti.
onbirinci fersahtan sonra;sabahın ilk ışıkları görünmeye başladı.
ve onikinci fersahtan sonra,
güneş ışıkları bir sel gibi akmaya başladı."